Nasza Historia

Korzenie Famuru sięgają ubiegłego wieku, do ziem należących do Pawła Gwoździa przy przedwojennej ulicy Dworcowej w Piotrowicach. Zakupione w 1907 roku przez niemieckiego przedsiębiorcę Hansa Stephana pod mały warsztat naprawczy i składowisko materiałów, w 1922 roku rozrosły się o teren dawnego hangaru lotniczego i zalążek fabryki, której spadkobiercą jest dziś FAMUR SA.

Nowe życie Piotrowickiej Fabryki Maszyn rozpoczęło się wraz z zakończeniem wojny i wyzwoleniem spod okupacji hitlerowskiej. Dzisiejszy FAMUR miał wtedy dużo szczęścia: nie został rozgrabiony przez „wyzwolicieli” i bardzo szybko był w stanie podjąć zarówno produkcję, jak i usługi remontowe na potrzeby górnictwa w Polsce. To także czas poszerzenia naszego portfolio o zupełnie nowy produkt: wrębiarki ścianowe.

Początek lat 80. ubiegłego wieku to dla nas zarazem czasy prosperity i niepokoju. Z jednej strony fabryka w swojej specjalizacji stała się niemal monopolistą: z 590 pracujących wówczas w polskich kopalniach kombajnów, aż 95 proc. (564) zeszło z naszych taśm. Z drugiej: niezadowolenie społeczne, „Solidarność” i represje stanu wojennego dotknęły również FAMUR.

Mimo napięć społecznych i politycznych początku lat 80. praca w przemyśle górniczym szła pełną parą, podobnie jak w przedsiębiorstwach ściśle z nim powiązanych. Sytuacja diametralnie odwróciła się w kolejnej dekadzie: transformacja ustrojowa zapoczątkowana w 1989 roku, postawiła przed wieloma podmiotami branży górniczej i jej zaplecza potężne wyzwania. Nie inaczej było w przypadku Famuru.

Koniec lat 90. był dla Famuru trudnym czasem: spadały zamówienia, a więc produkcja, kopalnie płaciły węglem albo w ogóle. „Było nawet takie widmo, że nasz zakład padnie”, przyznaje Eugeniusz Wieszyński, emerytowany kierownik famurowskiego laboratorium. Przełom przyszedł w 2002 roku, gdy pojawił się prywatny inwestor: Jacek Domogała.

Zakup Nowomagu zapoczątkował tworzenie Grupy FAMUR, a kolejne lata przyniosły konsekwentne poszerzanie portfolio o firmy produkujące komplementarne maszyny i urządzenia górnicze. Dzięki temu staliśmy się firmą, która jest w stanie dostarczyć klientom wszystkie urządzenia potrzebne do wydobycia węgla – od przodka ściany wydobywczej, aż na samą powierzchnię.

„Rozwój to nie tylko budowa struktury firmy. To też koncepcja wychodzenia na rynki zagraniczne”, przypomina prezes FAMUR SA Mirosław Bendzera. Stąd po osiągnięciu naszego pierwszego celu rozwojowego, u progu drugiej dekady XXI wieku za cel obraliśmy wypłynięcie na globalne wody.

„To największa akwizycja w branży”, tak media pisały o integracji, która wreszcie uporządkowała rynek przemysłu okołogórniczego w Polsce. Konsolidacja Grupy  KOPEX i Grupy FAMUR sprawiła, że z dotychczasowych konkurentów staliśmy się jednym zespołem – i mogliśmy razem wypłynąć w szeroki świat.

Stulecie Famuru to także nieco skromniejszy, ale równie kluczowy jubileusz: 20 lat od prywatyzacji. „Nie bylibyśmy tu, gdzie dziś jesteśmy, gdyby nie wszystkie problemy, z którymi musieliśmy się mierzyć, i wszystkie błędy, które popełniliśmy ”, zauważa prezes Mirosław Bendzera. „Ale te błędy to również nauka, która pozwala budować coś dobrego. Dziś wszyscy możemy być dumni z tego, czym stał się FAMUR”.